Akceptacja: Pierwszy Krok Do Pewności Siebie

Po raz kolejny poruszałem się sparaliżowany po klubie wypełnionym po brzegi atrakcyjnymi kobietami. W tamtej chwili nie dostrzegałem jednak tego piękna. Nie myślałem o tym jakby to było zdobyć jedną z tych kobiet. Nie wyobrażałem sobie jak smakują ich usta, ani jakby to było trzymać dłoń jednej z nich i doświadczyć wzajemnej fascynacji sobą. Nawet przez chwilę nie pojawiła mi się w głowie myśl, że mógłbym tej nocy wyjść z jedną z tych kobiet.

Zapomniałem po co tak naprawdę tam przyszedłem. Zamiast tego poruszałem się między korytarzami klubu i zastanawiałem się nad tym jak pokonać stres.

Z minuty na minutę mój stan się pogarszał. Byłem tej nocy sam. Szukałem jakieś znajomej duszy, by na chwilę uciec od presji uwodzenia. Niestety okazało się, że będę musiał samodzielnie się ze wszystkim uporać. Tylko ja i cała, długa noc.

Wycieńczony analizowaniem swojej sytuacji i szukaniem metody, by pokonać strach, usiadłem w końcu przy barze. Wziąłem głęboki oddech i spróbowałem wniknąć w głąb siebie.

„Dlaczego tak się czuję? Dlaczego nie mogę podejść do żadnej z nich? Dlaczego to takie straszne? Dlaczego nie odczuwam żadnej przyjemności? Dlaczego?”

Myślałem, że w ten sposób znajdę odpowiedź. Byłem głupi, ale to nie była do końca moja wina. Zostałem wychowany, by czuć się w ten sposób. W trakcie mojego życia zostało mi wmówione, że stres jest nieatrakcyjny i muszę się go pozbyć. Zaszczepiono mi błędne przekonanie, że ja nie wystarczę. Obserwując innych, którzy działali bez jakiegokolwiek zastanawiania, doszedłem do wniosku, że musi istnieć jakiś sposób, by się pozbyć tego paraliżującego uczucia.

To społeczeństwo sprawiło, że nigdy nie byłem przy kobietach sobą (nie tylko ja - prawdopodobnie 99% mężczyzn nie jest prawdziwym sobą przy kobietach). Próbowałem być kimś więcej. Uważałem, że to jaki jestem to za mało, by zdobyć dziewczynę, dlatego szukałem sztuczek i metod. Niestety tak naprawdę pokazywałem w ten sposób, że jestem nieatrakcyjny… bo gdybym był atrakcyjny, to nigdy nie potrzebowałbym tych rzeczy.

Mijały kolejne godziny, a ja dalej tkwiłem w tym samym punkcie. Powiedziałem sobie, że zostanę w klubie do samego końca i będę walczył tak długo, aż cały stres zniknie. W pewnym momencie poczułem ból w moim ciele. Strach stał się dla mnie w tamtej chwili bardziej rzeczywisty niż kiedykolwiek indziej. Byłem sfrustrowany tym, że nie mogę go pokonać swoimi myślami. Wiedziałem, że to tylko kobiety i nic mi nie grozi, a mimo to nie potrafiłem do nich podejść. Paraliż powiększał się stopniowo, aż w końcu stało się coś dziwnego.

To niesamowite jak nasza instynktowna strona sama daje sobie radę z takimi problemami. Nasze ciało po pewnym czasie samo zwiększa tolerancję. W tamtej chwili, gdy stres był zbyt duży, mój umysł sam zaakceptował to jak się czułem, bo zdał sobie sprawę, że nie pokona tego.

Zrozumiałem, że to co czuję to część mnie i walcząc z tym, strzelam sobie tak naprawdę w stopę. Z tego powodu próby pokonania stresu kończyły się jeszcze większym stresem. Negowałem swoją emocjonalną stronę. Negowałem samego siebie. Odpowiedzią nigdy nie była walka z tym uczuciem.

Po kilku ciężkich godzinach, które spędziłem na samodzielnej walce ze stresem w końcu do tego doszedłem. Presja była tak duża, że moje ciało samo się poddało i zaakceptowało to jak się czuję. Kiedy pojawiła się AKCEPTACJA, cały stres zniknął. Pozwoliłem sobie czuć się w taki sposób, w jaki miałem się czuć.

Od razu zauważyłem, że na wprost mnie stoi pod filarem urocza brunetka. Prawdopodobnie była tam już od kilkunastu minut, ale moje skupienie było w 100% zajęte walką z wiatrakami (czyt. ze stresem).

Zazwyczaj kiedy pojawia się jakaś emocja, masz tylko dwa wyjścia:

• Walka
• Akceptacja

Jeśli zaczniesz walczyć ze swoją emocjonalną stroną, to sprawisz, że Twój umysł obróci się przeciwko Tobie. W rezultacie zaczniesz panikować i nie podejmiesz żadnego działania. Dodatkowo wyjdziesz w oczach kobiety na nieatrakcyjnego, bo będziesz próbował zatuszować część siebie. Pokażesz jej, że nie wierzysz w siebie takim, jakim jesteś.

Z drugiej strony jeśli pozwolisz sobie poczuć daną emocję, to uwolnisz się od niej. Zamiast skupiać się na niej i próbować ją zmienić, będziesz mógł przenieść swoje skupienie na coś bardziej produktywnego.

Kiedy siedziałem tak przy barze zrozumiałem jeszcze jedną istotną rzecz:

To co czuję, a to co robię, to dwie różne rzeczy.

Mój stan emocjonalny to tylko sygnał, ale to ode mnie zależy jak na niego zareaguję. Jeśli wiem, że jest on nieprawdziwy to nie próbuje go zmieniać. Zamiast tego przenoszę swoją uwagę na działanie, które weryfikuje dany sygnał i ostatecznie zmieniam go na ten właściwy… i tak dzięki kolejnym wyjściom doszedłem do tego, że poznawanie kobiet, to coś zabawnego, a nie strasznego.

Odchodząc tej nocy od baru, poczułem niesamowitą ulgę. Zdałem sobie sprawę z tego, że to w porządku czuć stres. Wcale nie muszę z nim walczyć. Nagle przestałem podsycać cały strach, który wcześniej odczuwałem. Zaakceptowałem go przez co nie pozwoliłem mu dalej rosnąć. Nie poświęcałem mu więcej uwagi i stałem się wolny.

Jeśli z czymś się godzisz, to nie musisz tego dalej rozważasz tylko automatycznie przestajesz temu poświęcać swoją energię. Akceptacja to nie metoda - to DECYZJA.

Ten temat nie sprowadza się jednak do samych emocji, ale również Twojego ciała i osobowości. Akceptacja tego kim jesteś i co czujesz to nic innego jak pokochanie samego siebie.

Jeśli nie akceptujesz siebie, to pokazujesz, że nie lubisz siebie. Jak ktoś inny ma Cię pokochać, skoro sam siebie nie kochasz? W końcu to ty znasz siebie najlepiej tzn. Twoje nastawienie względem siebie stanowi najrzetelniejszy dowód dla innych osób.

AKCEPTACJA to pierwszy krok do właściwego rozwoju wewnętrznego. Jeśli akceptujesz i kochasz siebie to dajesz wszystkim dowód, że „Ty wystarczysz”. Nie potrzebujesz sztuczek, by nadrobić swoje braki. Twoja osobowość, Twój stan emocjonalny i Twoja seksualność wystarczą. Nie musisz stawać się kimś innym. Oczywiście to nie znaczy, że nie masz się w ogóle rozwijać. Stań się najlepszą wersją siebie, ale nie - najlepszą wersją kogoś innego.

Jeśli chodzi o brunetkę, którą zauważyłem tej nocy, to była to jedna z pierwszych kobiet, z którą złapałem tak silne połączenie, a to wszystko dzięki temu, że mogłem być w pełni sobą. Co prawda nie wyszedłem wtedy z nią z klubu, bo nie miałem jeszcze takich umiejętności, ale wymieniliśmy się numerami telefonu i przez długi czas spotykaliśmy się ze sobą, przeżywając wiele wspaniałych chwil. Pomyśleć, że wystarczyło zaakceptować siebie, co przełożyło się automatycznie na to, że mogłem podjąć działanie, a przy okazji dałem jej jasny komunikat:

„Nie wstydzę się tego kim jestem i co czuję. Wiem, że ja wystarczę.”

Nie ma sposobu, by w 100% kontrolować swój stan emocjonalny, ale na szczęście taka umiejętność nie jest Ci potrzebna. Kiedy następnym razem w Twojej głowie pojawią się jakieś negatywne myśli, to nie walcz z nimi. Zamiast tego zaakceptuj je, pozwól im trwać, a Ty sam podejmij działanie.

Pewnie zastanawiasz co akceptacja ma wspólnego ze zdobywaniem kobiet poza tym, że pomaga Ci pozbyć się strachu. Po latach praktykowania i nauczania uwodzenia wielokrotnie doświadczałem tego, że atrakcyjność to nic innego jak samospełniające się proroctwo. Co mam przez to na myśli? Jeśli wierzysz w to, że zasługujesz na kobiety, to będziesz je zdobywał, a akceptacja jest pierwszym z trzech kroków do prawdziwej wiary w siebie.